Paaseieren zoeken

11 juni 2017

Ik herinner me van vroeger nog wel dat gevoel van het zoeken naar Paaseieren. Je weet dat ze er zijn, maar ze zijn dit jaar zo goed verstopt. Je liep toch al zeker 7 seconden rond zonder er eentje te hebben gevonden. Zou ik gefopt zijn? Met dat gevoel loop ik nu al een tijdje rond, maar dan “in het groot”. Ik weet namelijk dat ze er zijn, maar toch kan ik ze maar niet vinden. En als ik ze al gevonden heb, dan is het helemaal niet zo duidelijk dat het er eentje is, zoals bij dat bontgekleurde chocolade-ei in het midden van het grasveldje wel heel duidelijk was. Ik heb het hier onder de Trump-stemmer. Oke, hij won de verkiezingen dan niet met een meerderheid van de stemmen, maar hij moet er toch een hele hoop hebben gehad om deze grootste rol uit zijn leven te kunnen spelen. Ik bemerk dat als ik aan de kassa sta bij Trader Joe’s, een dochteronderneming van de ALDI, dat ik in de ogen van de kassajuffrouw kijk en denk: zou dit er een zijn. Maar ze lacht aardig en knoopt een gesprek aan. Als ze op mijn paspoort kijkt (ik kocht een fles wijn, dus legitimatie verplicht) en ziet dat ik uit Nederland komt wordt ze enthousiast en vertelt ze honderduit over Europa en hoe geweldig het daar is. Daarmee diskwalificeert ze zich volledig als mogelijke Trump-stemmer, want die heeft het doorgaans niet zo op Europa. De mevrouw achter de kassa is er overigens heilig van overtuigd dat ALDI uit Nederland komt, maar dat zal wel komen omdat de Amerikanen Nederland, Denemarken en Duitsland niet van elkaar kunnen onderscheiden, maar dat terzijde. Ik heb mijn Paasei nog altijd niet gevonden.

Trump houdt de gemoederen bezig, maar ik weet dat dat in Nederland niet anders is. Elke dag kijk ik bij thuiskomst Nieuwsuur terug, om een beetje op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen in Nederland en Europa. Tenminste, dat was het plan. Ik overdrijf niet als ik zeg dat Nieuwsuur de afgelopen tijd minimaal de helft van de uitzendingen opende met een item over Trump. En de inhoud van die berichten zal de scriptschrijvers van House of Cards doen teleurstellen, want de werkelijkheid lijkt de fictie te hebben ingehaald. Ontslagen FBI-directeuren, klimaatakkoorden die worden weggevaagd en een handje-drukspel met de kersverse president van Frankrijk: je kunt het zo gek niet bedenken. Er was een week dat Trump volledig van zijn eerste plek bij Nieuwsuur werd verdreven, omdat er een Maastrichtse jong in een roze trui de snelste was van allemaal. Tommania in Maastricht, mijn eigen stadje, Gruuts op Tom, met een drukte van jewelste voor mijn voormalig voordeur. Maar Tommania ging voorbij, precies toen Trump bedacht had dat híj er niets aan hoeft te doen om het prachtige landschap van Amerika te behouden. Kolen delven als een innovatie, daar fietst zelfs onze Tom niet tegenop.

Al zoekende naar die Trump-stemmer kom ik erachter dat ik helemaal verkeerd bezig ben. Want het zoeken naar een Trump-stemmer in California is net als het zoeken naar Paaseieren in de tuin van de kinderloze buren. Ze zijn er gewoon niet of nauwelijks. Integendeel, California probeert de laatste tijd bij alles wat Trump besluit radicaal het tegenovergestelde te doen. En dat kun je zien ook. Langs een snelweg door de woestijn, op weg naar het Joshua Tree National Park staan daarvan stille getuigen: eindeloos veel windmolens. En dan niet zo’n lullig rijtje als in de Flevopolder, nee, ook dat is hier in Amerika groots en meedogenloos. Maar dan zonder het klagen, want hier wordt alleen het uitzicht van de chauffers belemmert, geen landschapsvervuiling dus. California denkt groen En San Diego probeert alles op alles te zetten om de schoolmoeder uit haar iets te groot uitgevallen boodschappenwagentje te krijgen. Ze zou er de hele school mee naar huis kunnen brengen in plaats van alleen haar eigen kroost. De strijd tegen de auto is een lastige, maar met de huidige politieke denkbeelden wordt het haast onmogelijk. Desalniettemin probeer San Diego haar openbaar vervoer netwerk te verbeteren.

En dus gaan ze ook in San Diego de straat op, want het kan zo niet langer. Ik heb zelf ook eventjes meegedaan, tegen het besluit om de budgetten op wetenschap drastisch te verlagen, tijdens de March of Science. Op zich wel komisch om met een (hele grote!) groep wetenschappers door de straten van Downtown San Diego te lopen. Het laat zich nog het best vergelijken met een roedel leeuwen die na jaren in de dierentuin te hebben geleefd ineens zelf op jacht moeten. Zo ook die wetenschappers, die normaal achter hun computer of op hun lab nieuwe ontdekkingen trachten te doen, maar nu ineens luidruchtig door de straten moeten lopen. Dat gebeurde dan ook niet, het was een stil protest, waarbij het toeteren van naderende auto’s zo af en toe met luid gejuich werd ontvangen. Maar het feit dat er zóveel mensen voor het eerst ergens tegen protesteren, is op zich al vrij veelzeggend. Als je wilt protesteren ben je in Amerika nu aan het juiste adres, want elke week is er wel ergen een mars tegen. Je zou er je beroep van kunnen maken. Op een van mijn ritten naar huis hadden de Trump-tegenhangers zich verzameld op een brug boven de snelweg. Dat was op zich best een angsaanjagend schouwspel van afstand, maar ze hebben echt de intentie om slechts één iemand kwaad te doen. Het zoeken naar de niet-Trump-stemmer is hier in California kinderlijk eenvoudig.

Blijkbaar moet ik daarvoor het land in. Collega’s verzekerden me dat ik hier in een ‘bubble’ zit wat betreft de politiek, midden in het eigenzinnige California. Eén van mijn collega’s hier laat er geen gras over groeien. Ze doet mee aan elk protest en gebruikt Facebook zoals Trump Twittert. Ik vertelde haar over de vele berichten over Trump in de Europese journaals. Ze trok haast wit weg en zei: “Could you tell Europe, we’re sorry”. Nou, bij deze dus. Het tekent hoe diep het zit en hoe groot de verdeeldheid is. Ik ben benieuwd of ik ze nog ga zien, die Trump-stemmers. Of eindigt dit net zoals met Paashaas: als puntje bij paaltje komt, dan bestaat hij niet. Laten we het hopen.

PS. Er zijn altijd creatievelingen die iets positiefs weten te maken van wat hun overkomt, getuige dit YouTube-filmpje.

Bronvermelding foto: http://timesofsandiego.com/politics/2017/04/22/15000-march-for-science-in-san-diego-in-plea-to-policy-makers/